استخراج عصاره پوسته گردو واریته شهمیرزادی و تاثیر حلال و روش استخراج بر فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره حاصله

مقدمه: تردید در مورد ایمنی و سلامتی آنتی­اکسیدان های سنتزی منجر به علاقه فزاینده­ای به سمت آنتی­اکسیدان­های طبیعی و تحقیق در این زمینه شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره آبی و الکلی پوسته سبز گردو واریته شهمیرزادی حاصل از دو روش استخراج (غرقابی، استخراج مایکروویو) به سه روش نیروی احیاکنندگی، ظرفیت آنتی­اکسیدانی کل و مهار رادیکال DPPH (2 و 2 دی فنیل 1- پیکرو هیدرازیل) بررسی شد و در نهایت تاثیر آن بر مهار اکسیداسیون روغن سویا با اندازه­گیری دو اندیس پراکسید و تیوباربیتوریک اسید ارزیابی شد. ترکیبات فنولی عصاره­­ها با حلال متانول (80%)، اتانول (50%) و آب استخراج و میزان ترکیبات فنولی آنها با روش فولین سیوکالتو اندازه­گیری شد.  یافته­ها: نتایج نشان داد بیشترین مقدار فنول کل مربوط به عصاره متانولی حاصل از استخراج مایکروویو بود. کمترین EC50 در آزمون DPPH و نیروی احیاکنندگی مربوط به عصاره اتانولی و در آزمون ظرفیت آنتی اکسیدانی کل مربوط به عصاره متانولی بود که در همه این موارد نتایج بهتر از آنتی اکسیدان سنتزی BHA بوده و در آزمون ظرفیت آنتی­اکسیدانی کل نتیجه بهتری از BHT بدست آمد. همچنین عصاره­ها توانایی به تاخیر انداختن اکسیداسیون را داشتند. با افزایش غلظت عصاره، فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش یافت. غلظت  1000 پی‌پی­ام عصاره­ها به خوبی اکسیداسیون روغن را مهار کرد. نتیجه­گیری: با توجه به مطالب ذکر شده می توان پوسته سبز گردو را به عنوان منبع قابل توجهی از ترکیبات آنتی­اکسیدانی مطرح نمود و پس از آزمایشات تکمیلی به عنوان یک آنتی­اکسیدان طبیعی به روغن خوراکی افزود.